Çeviri | Anarchopac (Zoe Baker) - Yöntemler ve Amaçlar: Devlet İktidarını Ele Geçirmenin Anarşist Bir Eleştirisi |1| Giriş

 Devlet iktidarını ele geçirmenin anarşist eleştirisi sıklıkla şu anda karşı karşıya olduğumuz sert gerçekleri görmezden gelen, devlete karşı soyut bir ahlaki muhalefete dayalıymış gibi karikatürize edilir.Fakat, tarihsel anarşist yazarları dikkatlice okuduktan sonra, devrimcilerin mevcut devlet iktidarını ele geçirmemeleri gerektiğini savunmalarının gerçek sebebinin amaçlarına ulaşmak için pratik olmaması olduğu keşfedilir. Bu pratik argümanlar onların toplum anlayışında zemin bulmuştur.

 Anarşistler toplumun, faaliyette bulunan, motivasyonel dürtüleri tatmin etme kapasitelerini uygulayan ve bunu yaparken eş zamanlı olarak kendilerini ve çevrelerindeki yaşamı dönüştüren, belirli bilinç biçimlerine sahip insanlardan oluştuğuna inanıyorlardı. Örneğin işçiler greve gittiğinde bir dizi temel dönüşüm meydana gelebilir. İşçiler, doğrudan eyleme geçmeyi ve hayatlarını kendi kendilerine yönetmeyi öğrenerek kapasitelerini geliştirebilirler; patronlarına karşı gelme ya da bir sendikanın üyesi olma arzusu gibi yeni motivasyonel dürtüler edinir ve bilinç düzeylerini dönüştürürler ki bilinç düzeyini dönüştürmekle patronlarını bir sınıf düşmanı olarak görmeye başlamak veya durumlarını iyileştirmek için diğer işçilerle birlikte örgütlenmek zorunda olduklarını fark etmek gibi dünyayı deneyimleme, kavramsallaştırma ve anlama biçimlerini kastediyorum. Bu tür faaliyetlerde bulunarak işçiler yalnızca kendilerini dönüştürmekle kalmaz aynı zamanda yeni sosyal ilişkiler de geliştirirler. Daha iyi ücretler almak veya patronlarının onlardan çekinmelerini sağlamak gibi içinde yaşadıkları sosyal koşulları değiştiren kazanımlar elde ederken iş arkadaşlarıyla karşılıklı destek ve dayanışma bağları oluştururlar. Buna genellikle praksis veya pratik teorisi denir ve anarşistlerle Marx'ın ortak birçok teorik noktalarından biridir.