Çeviri | Anarchopac (Zoe Baker) - Yöntemler ve Amaçlar: Devlet İktidarını Ele Geçirmenin Anarşist Bir Eleştirisi |2| Liberter Komünizmin Toplumsal Yeniden İnşası

 Anarşistler için pratik ve teorinin ana sonuçlarından biri, araçlar ve amaçlar arasında içkin bir bağlantı olduğudur. Anarşizmin nihai hedefi  -özgür veya liberter komünizmin- işçilerin kolektif olarak üretim araçlarına sahip oldukları ve çalışma yerlerini kendilerinin yönettikleri, konseyler aracılığıyla herkesin kendilerini etkileyen kararlarda oy ve doğrudan söz hakkında sahip olduğu devletsiz ve sınıfsız bir toplumdur.  Bu konseyler, mümkün olduğunca çok sayıda kararın yerel konseyler tarafından alındığı, merkezi olmayan bir bölgesel, ulusal ve uluslararası federasyon sistemi içinde bir araya gelerek geniş alanlardaki eylemi koordine edeceklerdir. Bu, konseylerin kendilerini temsil etmek üzere seçtikleri, görevin suistimali durumunda demokratik bir oylamayla anında geri çağrılabilir ve yetkilendirilmiş delegelerin katılacağı bölgesel, ulusal ve uluslararası düzeyde düzenli kongreler yoluyla sağlanacaktır. En önemlisi, delegelere bağımsız kararlar alma ve bunları başkalarına dayatma yetkisi verilmeyecektir. Karar verme yetkisi, onları seçen konseyin elinde kalacaktır. 

 Böyle bir toplum ve katılımcıları zaman içinde, bu tür faaliyetlerde bulunan ve bunu yaparken hem komünist sosyal ilişkileri hem de komünist bir toplum için kendilerini birer insan olarak yeniden üretmenin gerekliliği olan doğru türde kapasiteleri, dürtüleri ve bilinç biçimlerini inşa edecektir. Örneğin, liberter komünizmde yerel konseylerdeki işçiler, her üyenin bir oya sahip olduğu bir doğrudan demokrasi sistemi aracılığıyla kararlar alacaklardır. Bu mahalli meclislere katılarak, sadece karar almakla kalmayacak, aynı zamanda etkin bir şekilde tutanak tutabilecek, halkın destekleyeceği teklifleri formüle edebilecek ve bu şekilde karar verebilen ve almak isteyen insanlar olarak kendilerini yeniden  üreteceklerdir. Elbette ki bu karar alma sürecinin gerçekleştirildiği toplantılarda küçük bir azınlığın tüm konuşmayı yapmadığından emin olunmalıdır. 

 Komünist bir toplumu yeniden üretmek isteyen ve bunu başarabilen insanlar sihirli bir şekilde var olmayacaklardır. Komünist bir toplum ancak kapitalizmi ortadan kaldıran ve dolayısıyla şu anda kapitalizm altında yaşayan insanlar tarafından yaratılması gereken bir toplumsal devrim yoluyla ortaya çıkabilir. Bu göz önüne alındığında, komünist bir toplum elde etmek için nüfusun çoğunluğunun, kapitalizmin kendisine karşı mücadele sırasında yaşamlarını ve yaşadıkları toplulukları yerel konseyler ve konsey federasyonları araclığıyla yönetmek isteyen ve yönetebilmeyi beceren kimselere dönüştürmeleri gerekmektedir. Bu olmazsa komünizm yaratılamaz. Çünkü komünizmin var olması için gündelik yaşamdan gerçek insanların onu kendi faaliyetleriyle her gün kurması ve yeniden üretmesi gerekir. 

 Bu nedenle devrimciler, bireyleri komünizmin nihai hedefini yaratabilecek ve yaratmak isteyecek türden insanlara fiilen dönüştürecek uygulama biçimleri tarafından oluşturulan yöntemleri kullanmak zorundadır. Devrimciler yanlış veya uygun olmayan yöntemleri kullanma hatasına düşerlerse, başlangıçta amaçladıklarından farklı bir toplum yaratacak insanlar üreteceklerdir. Malatesta'dan alıntı yapacak olursak:

 '' Bir şeyi arzulamak yeterli değildir. Eğer birisi gerçekten bir şeyi arzuluyorsa bu durumu sağlamlaştırmak adına yeterli araç ve yöntemleri kullanmalıdır. Ve bu yöntemler keyfi değildirler, ancak arzuladığımız sonuçları üretebilecek araçlarla elde edilebilirler. Aksi takdirde doğru araç ve yöntemlerin seçimini göz ardı ederek arzuladığımıza taban tabana zıt amaçlara ulaşırız ki bu da yaptığımız yanlış seçimlerin kaçınılmaz bir sonucu olarak ortaya çıkar. Kim bir yola çıkar ve çıktığı yoldan yanlış bir dönüş yüzünden saparsa, gitmek istediği yere değil yolun onu götürdüğü yere gider.''